Een heel bijzonder mens
25-06-2022 |
‘Mag ik je een knuffel geven’ Begin mei stapt ze uit de auto tegenover mijn stamkroeg in Monteriggioni. Een schaterende lach en goede vibes, dat is Ingeborg Van Beek.
Ik kende haar nog niet. Maar enige tijd geleden kruiste haar pad dat van mijn lieve vriend Roelof en zodoende was ook met mij de verbintenis gemaakt.
Een paar minuten na de eerste kennismaking zaten we onder het genot van een goed glas wijn te praten over de dood en de effecten van een hersentumor. Het werd besproken alsof we de kleur, de smaak en het tanninegehalte van het glas wijn dat voor ons stond beoordeelden. Het gemak waarmee ze sprak over haar ziekte en hoe ze haar leven daaromheen heeft geboetseerd was indrukwekkend. Ik moest schakelen maar schakelde graag met haar mee…
De dagen dat ze hier in Toscane waren switchten we tussen het maken van toekomstplannen en de worsteling van afscheid nemen van het leven. En zoals ze het zelf zegt: leven in reservetijd en het belang van het leven in het hier en nu. En vooral dat laatste hebben we gedaan!
Vanochtend stond het autootje van Post Italia luid toeterend voor mijn deur. Ze heeft een pakketje voor me. Het tweede boek van Ingeborg, Levenslef, haal ik uit de envelop. Het ontroert me.
Een cappuccio en een duik in het boek Levenslef. Dat is wat ik nu ga doen op deze zonnige zaterdag. Leven in het Nu☀️
Dank Ingeborg X
Fijn weekend!
(Ik zou het overwegen om dit boek nog bij de koffer in te doen straks op vakantie 😉)
#leveninhetnu #levenslef #boek #ingeborgvanbeek #nietuitstellenwaarjenaarverlangt
